पहिले मायापिरम त
ब्ल्याक व्हाइट टिभी जस्तो
एउटै च्यानल हे¥याछ हे¥याछ
पहिले मायापिरम त
ब्ल्याक व्हाइट टिभी जस्तो
एउटै च्यानल हे¥याछ हे¥याछ
हुइँकिदै आउँछ गाडी यसरी
बाटो काट्ने हो कसरी
चालक दाइले रोक्दै रोक्दैन
जताकतै गाडीहरूको हुल छ
न कतै बृक्ष न कतै फूल छ
छ त यहाँ जताकतै धुल छ
ठूलै क्रान्तिको बिगुल फुक्छु भन्थ्यो छोरो
आफ्नै बिहेमा नरसिंहा फुक्न सकेन
अर्कैलाई मैले ज्याला तिरेर फुकाउनु पर्यो
एक दिन एउटा ज्योतिषिलाई
सयको नोट थमाउँदै आफ्नो हात देखाएँ
ज्योतिषिले पनि पावरदार जश्मा नाकमा टेकाएँ
भोटाहिटीतिर जाँदैथेँ
रत्नपर्कको चक्कर खाँदैथेँ
बाटो यसो गम्दैथेँ
भन्ने महानगर पालिका
तर गर्ने छैन कुनै तालिका
जता हेर्यो फोहरै फोहरको ताज छ
एकदिन आमाले गुनासो पोख्दै भनिन्
बलिया बाङ्गा गधाहरूलाई
खाडीतिर फाल्नु पर्याछ
हिन्दूस्तानी सुन्दरीको मुसकानले लट्ठ परे
किचकन्या पो रहिछ मोरी
उसको डेथकिसले झन्नै पो म मरेँ
अस्पातलहरूमा साँच्चैको वीर थियो
स्वास्थ्य क्षेत्रमा नेपालको यो शिर थियो
कतै कै होला कि भनी
सरकारलाई पनि यसको पिर थियो
कोही नेता आफै पाकेका
कोही जोतेको गोरु झै थाकेका
युवाहरू चाहिँ
कोही विदेश भागेका
भ्रष्टाचार अचम्मको पिठो लाग्छ
जति हसुर्यो उति यो मिठो लाग्छ
टवाक्क टवाक्क जिब्रो पार्दा पार्दै
करोडौं यो भुँडी भित्र जाँदो रहेछ
मेरो पार्टीको घोषणा पत्र
कसैको भन्दा केही कम छैन
साच्चै नै हेर्नुस न नपत्याए
जीवन भरी पार्टीको झोला बोकेँ
पुलिसले पनि लाठी बुटले ठोके
तर आज
न समानुपातिकमा परे, न प्रत्क्षमा परेँ
भर्खर पार्टीमा छिरेका
कतै धनबहादुर
कतै डनबहादुर पो सांसद अरे
थुक्क राजनीति
यो कस्तो राजनीति गरे ।
न झरी न गर्मी , पार्टी बनाउँदै हिँडियो
पार्टीको लागि, दिलो ज्यान दिएर भिडियो
आफ्नो मूल्याङ्कन होला भनी
पार्टीका नेताको भरोसामा परेँ
टुरिस्ट नेता पो आफ्नो क्षेत्रको उमेद्वार अरे
थुइक्क राजनीति
यो कस्तो राजनीति गरेँ ।
जीवन भरी पार्टीको लागि
कहिले भूमिगत बसियो
कहिले जेलतिर पसियो
कहिले जङ्गलतिर भागियो
कहिले बनारसतिर लागियो
आज उमेद्वार हुँदा
कतै तस्कर कतै गुण्डा अरे
थुइक्क राजनीति
यो के राजनीति गरेँ ।
पार्टीको मूल्याङ्कन पनि कस्तो
राजाकै पालाको जस्तो
कि त नेताको साला हुनु पर्ने
कि त ज्वाइँ चेला हुनु पर्ने
त्यो भएन भने
कि डनबहादुर हुनु पर्ने
कि धनबहादुर हुने पर्ने
आफू यसमा कुनै परिएन
यसपाला पनि उमेद्वारमा नाम दरिएन
अब डनबहादुर नै सभासद
डनबहादुर नै मन्त्री, प्रधानमन्त्री होला
कठैबरा देश
त्यो बेला झन, यसको हालत कस्तो होला ?!
दाङ, हाल : काठमाडौं
तिमी जस्तै पति पाउँ भनी
तिम्रो ब्रत बसेपछि
एक दिन गदगद भएँ
किनभने साँच्चै तिमी जस्तै पतिदेव पाएँ
तिमी जस्तै लटा हालेका
लामा लामा जटा पालेका
तिमीले डमरू बोके
उसले बिदेश जान्छु भन्यो पठाइ दे
पिलेनमा जान्छु भन्यो टिकाट कटाइ दे
उता गए पछी साउले अर्कै डयुटी खटाइ
गर्दैन त्यो भन्यो साउले हटाइ दे
अब फर्केर पैसो पो फिर्ता माग
मेरो पार्टी प्यालेस
नाम ठाँटी प्यालेस
काम खाँटी प्यालेस
हामी यति सस्तो खुवाइ दिन्छौँ कि
अरुले छ सयमा खुवाउने
हामीले तीन सयमा खुवाइ दिन्छौँ
अझ भन्नुहुन्छ भ
हामी भेडा
सिङ नभएका भेडा
हिङ नभएका भेडा
हामी यति भेडा कि
स्यालले आश देखाए पनि भ्या गर्ने
ब्वाँसोले घाँस देखाए पनि म्या गर्ने
हामी त्यति भेडा कि
ब्वाँसोले
जीवनमा कै त गर्नै प¥यो
सके नाम पनि
न सके दाम त जोर्नै पर्यो
के के गर्न सकिन्छ त
यसो मनमा अनेक बिचार सोच्न थालेँ
क्यै उपाय छ कि खोपडीलाई घोच्न थालेँ
खेतीपाती
(गाईजात्रा– २०७३)
नयाँ सरकार बनेपछि
नयाँ मन्त्रीहरू पनि भए
न पाउनेले केरा पाए बोक्रैसित खाए ।
एक जना मन्त्रीलाई
तरकारी पिएले भन्यो–
मन्त्रीज्यू
सुक
पुलिस पनि के तानिन्थ्यो त्यसरी
आर्मी पनि के तानिन्थ्यो त्यसरी
म यसरी तानिन्छु कि
जो सरकारमा आए पनि मै छानिन्छु
फट्याङ्ग्रो पनि के फट्किन्थ्यो त्यसरी
म यसरी फ
बद्री तैले पनि अरुले झै
प्रभुको बुइ चढी आन्दोलनमा लाग्नु पर्थ्यो
प्रभुलाई के के चहिएको लिस्ट माग्नु पर्थ्योे
तैले त राष्ट्रभक्तिको भावना देखाइस्
नवपिँडीमा दे