कुनै सुन्दरी प्रतियोगितामा
तरुनी चेलीको
जोखिमपूर्ण शरीरको प्रदर्शनमा
कुनै सुन्दरी प्रतियोगितामा
तरुनी चेलीको
जोखिमपूर्ण शरीरको प्रदर्शनमा
भान्साभित्र म दूध कुर्दछु भनी ढाडे बिराला सुते
हात्ती अंकुशमुक्त भैकन डुल्यो छाडा भयो माहुते
एकादेश कुनै अचम्मपुरमा बस्थे सयौं बाँदर
यौटा बाँदर प्रश्न गर्छ– “पुरको नेता म जस्तै छ र ?”
सम्माननीय राष्ट्रपति भन्नुहुन्छ
देशमा भ्रष्टाचार छ
सम्माननीय प्रधानमन्त्री भन्नुहुन्छ
तन्नेरी जति सिन्धुपार उनिए छोडेर आफ्नो घर
वृद्धा वृद्धहरू पुगे सदनमा छन् लस्करै लस्कर
दश बर्ष या बीस बर्ष अघि लेखेको थिएँ
“मान्छे, उसलाई लाग्छ–
अलिकति प्रशासनिक खर्चबाट चोरें
फर्जी योजनाको किताब यताउति कोरें
मोबाइल किन्नु हुन्छ ब्राण्डेड,
हो नितान्त व्यक्तिगत निर्णय हो,
भेनुजुएलाका भक्तहरू
आफ्नो घरलाई हेर एकपटक
तुच्छ मनोवृत्त त्यागेर
मतलबको उनको घुम्टो, त्यस्को घुम्टो
दबलथको यस्को घुम्टो ल उस्को घुम्टो
कारागारहरू उडे गरुड झैँ स्वच्छन्द आकाशमा
बस्दैछिन् गुँडमा लुकेर बिचरी मैना चरी त्रासमा
ऐ हाम्रा बुटपालिस गर्ने कवि मित्र,
ल भन्नुस् !
आज किन एक्कासी,
रोपेँ बीउ मुरी कडा श्रम गरी फल्दा छ माना हुने
जग्गा किन्दछु रोपनी तर हरे ! नाप्दा छ आना हुने
जब दुध विक्रेतालाई मैले भने
तिमी त मोटाएको
अनि दूध किन पातलिएको
सहर, भोज गर्छ
प्लेटमा चौटाहरूको उरुङ लगाउँछ
घरमा भए चुसेर खान्थ्यो {{read more}}
भोजमा भने आधा फाल्छ
फोहर फाल्ने पेटीमा
खाना हैन विवेक हाल्छ ।
सुदूरका
अनकण्टार गाउँहरू छन्
बस्ती हैनन्
भोक र रोगका पहाड छन्
कागतमा छापिएका
विकासका सूचक त छन्
तर प्रोजेक्टरले भित्तामा ग्राफ देखाउने
उज्यालोजति पनि किरणहरू छैनन्
सहरले
एकछाकमा फालेको खानाले
चार छाक अघाउने
सेपिला पेटहरू मात्र छन् ।
सहर–
पाइन्टमा वास्तुकलाको झ्याल हाल्छ
तेह्र नपुग्दै स्टेजमा क्याटवाक् थाल्छ
गाउँ–
नियमले हटाएको छाउगोठ फेरि बनाउँछ
भार भएका हुन् कि चेली र बुहारीहरू
झ्याल त कहाँ हुन्थे छाउगोठमा
भित्ताका प्वालबाट बिखालु सर्प छिराउँछ
अहा !
सम्म छन् छापिएका प्रगतिका पानाहरू
तिनीहरूमा असमानता सोझै हराउँछ ।
ए हजुर !
हाम्रो छोरा हाइअस्कुल पास करेको छ
सुन्छु कि मघेसको पनि कोटा गरेको छ
तीन बार त भइसक्यो ऊ फयेल भएको
जिमीदारको छोराले कोटा खाएको छ
न हुम्लासम्म छ समृद्धिको न्यानो
न महोत्तरीले पाएको छ शीत छेक्ने छत
घामै नभएको त कहाँ हो र
पुग्ने गरी पहार कहाँ छ र ?
लागोस् एउटा घाम
सगरमाथाको टुप्पोबाट
मिथिला, लुम्बिनी र खप्तडहरूमा
आनन्दको झुल्का पारेर
सबैका शिरमाथि बराबरी
सुखको किरण छरेर ।
सातदोबाटो, ललितपुर
दाइ !
मलाई पनि भ्रष्ट्राचारी भन्देउ न
दुईचार ठूलाबडामा गन्देउ न ।
नेपाली मानस जगत फुल खान्थे
फूल सुँग्घ्दथे हर पर्वमा लठ्ठिएर
अङ्ग्रेज जगत फूल हुन्थे मातिएर [[read_more}}
फुल हुन्थे जगतको मायावी नशासँग
अनि खोज्दथे आफ्ना परमेश्वरलाई !
ति हराउँथे खोज्दाखोज्दै अल्लाहका छलमा
अनि ब्रह्माको दारी समात्न पुग्थे कैलाशतिर !
नजिकै देखिएको टावर पनि कति पावरको
उहिलेका कैलाश, ट्रिगिज अनि काराकोरम,
अहिलेका पावरका मुनमा उठेका शिखरहरू
जातभात फाल्थे, छुवाछुत पाल्थे आँधीसँग !
समय समयमा म कहिले नेपाली फुल हुन्थेँ
खान्थे सबैले भेजकरीका रूपमा ब्रेकफास्ट
समय समयमा म कहिले अङ्ग्रेज फुल बन्थेँ
फुल अप्सनका साथ तात्तिएर सडकहरूमा !
सडकमा पावरफुल हो या फूलपावर ठोकिन्थे
नश्ल पावरमा फुलटावरका मात चढेका मान्छे !
हिउँदको रात, तुषाराको साथमा सडक थे
सडकभर फुल अप्सनका सडक छापहरू
जिन्दगीका पन्ना गन्ने विपन्न मानिसहरू
फुल अप्सनमा रहेका मेरा बगैँचाका फूल !
अचेलका टावरका रागमा ध्वनित अप्सनहरू
पावरफुल हुन्थे अनसनका आडम्बर वरिपरि
कथा लुकेका फुल पावरका सभ्य मानिसहरू
टावरमा बहस गर्थे र मात्तिदै देख्थे मायालाई !
सबका सब देख्दथे नजरानाका अधरमा
मायावी फुल पावर नशामा मानिसहरू
पावर हुनेसँग नजर पनि नजराना पनि दुबै
अप्सनहरू फुल हुन्छन् जतिवेला पनि !
उफ ! ईश्वर पनि फूल मन पराउँदैनन् अचेल
सुनफूलको सजावट अगाडि ।