बग्रेल्ती वस्तु भेटिन्छन् जे चाह्यो रोज्छ मानिस
दिन्छ सञ्जीवनी धर्ती धरामै मिल्दछन् विष
बग्रेल्ती वस्तु भेटिन्छन् जे चाह्यो रोज्छ मानिस
दिन्छ सञ्जीवनी धर्ती धरामै मिल्दछन् विष
एई । मसँग लभ गर्ने हो ?
गाईलाई घाँस मै काटि दिउँला
तम्रो कपाल मै बाटि दिउँला
देश सिमानामा हराउँछ
नेता कुर्चीको दिवानामा हराउँछ
सचिव मन्त्रीसँग कराउँछ
भाटोमा उनिई धुजा कमिजको गोजी उधारेर ला
माटोमा उभिई धरा धसिँगरे दौरा लतारेर ला
एई । मसँग लभ गर्ने हो ?
गाईलाई घाँस मै काटि दिउँला
तम्रो कपाल मै बाटि दिउला
अस्तिसम्म मैले भनेको मान्थे
मलाइ नसोधि केही गर्दैनथे
मेरो समग्र परिवारलाइ
सपनाको खेतमा रोप्दै थिएँ
आशाको संजीवनी विरुवा,
प्रारब्ध वा नियति ?
विकासको जतिसुकै सभ्य सहरमा पुगे पनि
विज्ञानका नयाँनौला प्रविधिमा सधैँ भुले पनि
मनैभित्र कालो र मैलो जकटिएका धर्मात्माहरू
सिमलुको भवाजस्तो सरकार छ हल्का
काले–गोरे तस्कर छन् निकै अल्का–अल्का ।
अभद्रम्मस्तु भै सारा, छाडा पन बढ्यो अति ।
नर नारी सिमा पारि, धमिराले सक्यो मति ।।
डाहा जा पर जा नआ नगिचमा इर्ष्या र आलस्य जा
जा जा चोर प्रवृत्ति जा वर नआ दूर्भाव जा दम्भ जा
औंलो दिन हुँदा राजी, हत्केलो टोक्न आउँछ ।
प्यासमा जल पाउँदा, अगस्ती मुख बाउँछ ।।
मान्छे ! बस एउटा,
जिन्दगी ! बस एउटा,
म र म ! अनि मेरो जिन्दगी ! {{resd_more}}
बस एउटा !
जिउने र बाँच्नेको कुरा बीच,
हजारौं र लाखौं को कुरा गरे पनि,
जिन्दगी मेरो एउटा
बस, म र म, अनि मेरो जिन्दगी !
कसलाई के भयो नभयो,
कसको कुरा, यो कसको कुरा !
कसको भयो, या नभयो,
यो, उसको कुरा,
यो, उसको कुरा !
थाहै नपाई
चाहनाहरू, यहाँ या त्यहाँ गुडेको पनि हुन सक्छ !
कुरा कुन ठूलो भयो या स्यानो भयो,
यो कसको कुरा ? यो बस कसको कुरा !
मान्छे बस, एउटै कुरा !
जसरी अर्थ लाऊ, यो तिम्रो, मेरो या अरुको कुरा !
जिउने र बाँच्नेको कुरा बीच,
हजारौं र लाखौंको कुरा गरे पनि,
जिन्दगी मेरो एउटा
बस, म र म, अनि मेरो जिन्दगी !
वर्गेन, नर्वे
मलेसिया थाइल्याण्ड भ्रमण एक्लै जान्छौ अरे
बुढेसकालमा तिम्लाई पनि बैंस चढ्या छ रे
सुख सयलमा हुर्कि बढेर
ज्ञान आर्जन गर्न भनेर
बैसालु जीवन सँगिनी र
आमा ! आज स्वयं बडा शहरमा डुल्दै थियो यो कवि ।
पाक्दैथे पकवान चोकहरूमा बास्ना अनौठो थपी ।।
गर्छन् नौला सहमति सधैँ खानका निम्ति नेता
गाईजात्रा गतिविधि नयाँ गर्नुगर्छन् विजेता ।
आजै नाटक भोलि नाटक हिजो अर्कै थियो नाटक,
राष्ट्राध्यक्षहरू विदूषक हुने भो आजको नाटक ।
तँ नाथे एउटा टेको न होस्
तैँले बोक्नुपर्छ सकी नसकी टाउकोमा
पुरातन इतिहास
छ भस्मासुरको राज्य, चौतर्फी अन्धकार छ
पिशाची हूल गस्तीमा बस्तीमा वार–पार छ
विवेकी र इमानीका निम्ति तैयार छन् चिता
छाडा तस्कर छन् आज डाँका डिँड्दछ ठाँटमा
साँढे छाडा भएका छन् गाई देखिन्न फाँटमा ।
आमा! आज बिहान पो सहरमा बोल्दै थियो रेडियो ।
गाउँका घरका र ती शहरका सम्चार त्यस्ले दियो ।।