कवि कटेरो

सिमलुको भवाजस्तो सरकार छ हल्का
काले–गोरे तस्कर छन् निकै अल्का–अल्का ।

तन्त्रहरूको भीडमा
म गणतन्त्र !

अभद्रम्मस्तु भै सारा, छाडा पन बढ्यो अति ।
नर नारी सिमा पारि, धमिराले सक्यो मति ।।

डाहा जा पर जा नआ नगिचमा इर्ष्या र आलस्य जा
जा जा चोर प्रवृत्ति जा वर नआ दूर्भाव जा दम्भ जा

औंलो दिन हुँदा राजी, हत्केलो टोक्न आउँछ ।
प्यासमा जल पाउँदा, अगस्ती मुख बाउँछ ।।

प्रिय माक्र्स
तिम्रा तस्वीरहरूलाई अहिले
गधा र बाँदरहरूले घेरिरहेछन्

उहाँहरू आउनुभो
पाहुनाझैं पसेर
बिनाअनुमति

मान्छे ! बस एउटा,
जिन्दगी ! बस एउटा,
म र म ! अनि मेरो जिन्दगी ! {{resd_more}}
बस एउटा !
जिउने र बाँच्नेको कुरा बीच,
हजारौं र लाखौं को कुरा गरे पनि,
जिन्दगी मेरो एउटा 
बस, म र म, अनि मेरो जिन्दगी !
कसलाई के भयो नभयो,
कसको कुरा, यो कसको कुरा !
कसको भयो, या नभयो, 
यो, उसको कुरा, 
यो, उसको कुरा !
थाहै नपाई 
चाहनाहरू, यहाँ या त्यहाँ गुडेको पनि हुन सक्छ !
कुरा कुन ठूलो भयो या स्यानो भयो, 
यो कसको कुरा ? यो बस कसको कुरा !
मान्छे बस, एउटै कुरा ! 
जसरी अर्थ लाऊ, यो तिम्रो, मेरो या अरुको कुरा !
जिउने र बाँच्नेको कुरा बीच,
हजारौं र लाखौंको कुरा गरे पनि,
जिन्दगी मेरो एउटा 
बस, म र म, अनि मेरो जिन्दगी !

वर्गेन, नर्वे
 

मलेसिया थाइल्याण्ड भ्रमण एक्लै जान्छौ अरे
बुढेसकालमा तिम्लाई पनि बैंस चढ्या छ रे

सुख सयलमा हुर्कि बढेर
ज्ञान आर्जन गर्न भनेर 
बैसालु जीवन सँगिनी र

आमा ! आज स्वयं बडा शहरमा डुल्दै थियो यो कवि ।
पाक्दैथे पकवान चोकहरूमा बास्ना अनौठो थपी ।।

गर्छन् नौला सहमति सधैँ खानका निम्ति नेता
गाईजात्रा गतिविधि नयाँ गर्नुगर्छन् विजेता ।

आजै नाटक भोलि नाटक हिजो अर्कै थियो नाटक,
राष्ट्राध्यक्षहरू विदूषक हुने भो आजको नाटक ।

तँ नाथे एउटा टेको न होस्

तैँले बोक्नुपर्छ सकी नसकी टाउकोमा
पुरातन इतिहास

छ भस्मासुरको राज्य, चौतर्फी अन्धकार छ
पिशाची हूल गस्तीमा बस्तीमा वार–पार छ
विवेकी र इमानीका निम्ति तैयार छन् चिता

छाडा तस्कर छन् आज डाँका डिँड्दछ ठाँटमा
साँढे छाडा भएका छन् गाई देखिन्न फाँटमा ।

आमा! आज बिहान पो सहरमा बोल्दै थियो रेडियो ।
गाउँका घरका र ती शहरका सम्चार त्यस्ले दियो ।।

छोराले भित्ताको प्रमाणपत्र माथि
औला ठड्याउँदै भन्यो 
बा ! त्यो के हो ?

पहिले पहिले 
हजूरआमाको सुन
आधा तोला

देश परिवर्तन गज्जबले भाको छ 
विद्वान् युवाहरू अरब र खाडीमा छन्
मन्त्री र नेताका श्रीमतीहरू रेशमी बुट्टेदार सारीमा छन्

मोह छोड्न सके पो 
हुने रहेछ बुद्ध !

हो साँचो हराएको छ
त्यो पनि 
मेरो स्वनिर्मित पिँजडाको

झम्के साँझमा
ढक्ढकायो कसैले मेरो डेराको ढोका
चुकुल खोलेर हेरें

घाम जून आँखा भरि बोकेर
नागढुङ्गाबाट धुवाँ र धुलोको 
बाक्लो बादल छिचोल्दै

हुन त
सबै देवहरू विशेष छन्
थरि थरिका लीला गर्छन्