खगेन्द्र नेउपानेदेशका निम्ति
मैले खाएँ घुस यदि भने देशकै निम्ति खाएँ,
मैले माया उनीसँग पनि देशकै निम्ति लाएँ,
देशै निम्ति जीवनभरमा अन्नको रास खाएँ,
पानी खाई रगत पसिनासाथले बाँची आएँ ।
दिसापिसा, थुक र अरू थोक देशकै निम्ति अर्पें,
सारा जीवन छलचुकलीमा पार्टीकै निम्ति तर्पें ।
धाएँ, गाएँ, मनबीच ठूलै स्वप्न मैले सजाएँ,
धुर्त्याइँको नवमुलुकको राज मैले चलाएँ ।
काठमाडौं
