लक्ष्मण गाम्नागेआर्थिक क्रान्ति
एमालेको नवौँ महाधिवेशनले हाम्रो मुलुक पुँजीवादमा पसिसकेको घोषणा गर्यो । एक कम्युनिस्ट पार्टी भएको नाताले उसको अन्तिम लक्ष्य साम्यवाद हो । अब पुँजीवादलाई बेस्सरी विकसित गराएर समाजवाद र समाजवादलाई पनि अधिकतम् विकसित गराएर साम्यवादमा पुगिने उसको आशा छ । खुसीको कुरा, कुन्नि कति सय वर्षको सामन्तवाद सकिएछ, अब कुन्नि कति सय वर्षपछि हाम्रो देशमा पनि साम्यवाद आउने भएछ । यसका लागि पार्टीका सम्पूर्ण नेता–कार्यकर्ताले महाधिवेशनका वादविवाद र झगडालाई बिर्सेर एकजुट भई छिटो छिटो आर्थिक क्रान्तिमा लाग्नुपर्नेछ ।
उसो त यो पार्टीका धेरै नेता र थुप्रै कार्यकर्ता आर्थिक क्रान्तिमा पहिल्यैदेखि लागेकै छन् । उनीहरूले आर्थिक क्रान्तिबाट प्राप्त गरेका सफलताले पार्टीमा आन्तरकि पुँजीवाद मनग्गे मौलाएको छ । यो कुरा पहिल्यै पत्ता लागेको पनि हो तर फ्याट्ट स्वीकार गर्न अलि सङ्कोच भएको होला । नेता–कार्यकर्ताको पुँजीवादी जीवनशैलीलाई कम्युनिस्ट शैलीमा फर्काउन असम्भव भएपछि राज्यलाई नै पुँजीवादी घोषणा गर्नुपरेको होला । कति लुकाउनु भनेर मही माग्ने ढुङ्ग्रो देखाएको होला ।
एमालेभन्दा अगाडि नै एमाओवादीले पनि यो घोषणा गरसिकेकै थियो । मुलुकलाई यसरी पुँजीवादमा प्रवेश गराउनमा काङ्ग्रेस, एमाले मात्र होइन, माओवादी पार्टीको पनि ठूलो योगदान छ । जनयुद्ध कालदेखि नै त्यो पार्टी आर्थिक क्रान्तिमा होमिएको थियो । आर्थिक क्रान्ति गर्दा थुप्रै क्रान्तिकारी सहिद पनि भए ।
अब छिटोभन्दा छिटो साम्यवादसम्म पुग्न छिटोभन्दा छिटो पुँजीवादलाई फलाउनु–फुलाउनु पर्छ । त्यसका लागि हामीले छिटो छिटो पुँजीको विकास गर्नुपर्छ । सबै नेता–कार्यकर्ता पुँजीपति हुनुपर्छ । जनतालाई पनि पुँजीपति बनाउनुपर्छ ।
अब धान, मकै, गहुँ, रोपेर, फलाएर, बेचेर पुँजी जम्मा गर्न सकिन्न । खेतीपाती गरेर हामी अर्धसामन्तवादमा बसिराख्नु पनि हुँदैन । सबै खेतीयोग्य जमिनलाई घडेरीमा परिणत गरेर रातारात पुँजी जम्मा गर्दै जानुपर्छ । पुँजीवादका प्रतीक ठूल्ठूला भवनहरू निर्माण गरेर धमाधम पैसा फलाउनुपर्छ ।
देशलाई पुँजीवादी बनाउनमा रेमिट्यान्सको ठूलो भूमिका छ । अतः अब अलिअलि हातखुट्टा चल्न सक्ने सबै नेपालीलाई विदेश पठाउनुपर्छ । बैंक, सहकारी लगायतका वित्तीय कारोबार गर्ने संस्थाहरू घरैपिच्छे खोल्नुपर्छ, जहाँ नगदलाई दिन दुगुना, रात चौगुना गर्न सकिन्छ । ब्याजको खेती गर्नेहरूलाई प्रोत्साहन गर्नुपर्छ । ढुकुटी र क्यासिनोहरू खुला गर्नुपर्छ । कमिसनका कारोबार बढाउनुपर्छ । अलैँची, चियाजस्ता खेतीभन्दा यार्चागुम्बा, रक्तचन्दन, नक्कली नोटहरूको खेतीबाट अझ छिटो आर्थिक क्रान्ति भई पुँजीवादलाई चाँडो चरम विन्दुमा पु¥याउन सकिन्छ ।
डनहरूको पनि आर्थिक क्रान्तिमा ठूलो भूमिका छ । उनीहरूलाई आफ्नो काममा निरन्तरता दिन र अझ बढाउँदै लैजान हौसला दिनुपर्छ । सभासद्हरूको पाँच करोड नगदको माग, भन्सार छुटका गाडीलगायत विभिन्न सुविधाका मागहरूले पनि पार्टीको आर्थिक क्रान्तिमा सघाउ पुर्याउनेछ र मुलुकलाई पुँजीवादको उकालो छिटो छिटो चढ्न सहयोग गर्नेछ । एनजीओ, आईएनजीओहरू मार्फत विदेशी सहायता भित्र्याएर पनि आर्थिक क्रान्ति भइरहेकै छ, त्यसलाई अझै तीब्रता प्रदान गर्नुपर्छ ।
यसरी हामी सबै मिलेर महान् आर्थिक क्रान्ति सम्पन्न गरी हाम्रा कम्युनिस्ट पार्टीहरूलाई आउँदा महाधिवेशनहरू मार्फत देश चाँडै समाजवाद हुँदै साम्यवादमा पुगेको घोषणा गर्न सहयोग पुर्याउनुपर्छ ।
‘नेपाल’ २०७१ साउन
