अनिल श्रेष्ठसर्पहरू र असुरक्षित सपना
मेरा सपनाहरूलाई
नीला आँखा भएका सपहरूबाट खतरा छ
किनकि अझै हिंस्रक सर्पहरूकै
अधीनमा छ यो रात
जोडजोडले हल्लिरहेछ हावामा एउटा आदिम दरबार
मानौं, कम्पित भएर उठिरहेझैं यो धर्ती
र हावामा तरङ्गित बन्दै/उठ्दै
लहराउँदै÷हराउँदै
आदिम दरबारका प्रतिबिम्वित छायाँहरू
आँखाहरू विस्मित छन्
कुनै अदृश्य रहस्यझैं
दरबारको जगजगबाट फुटिरहेका छन्
सर्पहरूका पूर्ण विकसित अण्डा
र जबरजस्ती अतिक्रमण शुरु गरिरहेका छन्
मेरा सडकहरूमाथि
सर्पहरू अँध्यारो रुचाउँछन्
र अँध्यारोमा शासन गर्न मन पराउँछन्
यो धर्तीमा सर्पहरूको राज्यको
म सधैं विरोध गर्छु
सर्पका नीला आँखाहरू
मेरा हरेक पाइलाहरूलाई पछयाइरहन्छन्
र मेरा क्रियाकलापहरूलाई नियालिरहन्छन्
म हिँड्ने बाटाहरू अझै
असुरक्षित छन् सर्पहरूबाट
सर्पहरू अँध्यारोमा
जोडजोडले मलाई फुँकारिरहन्छन्
मलाई संत्रस्त
र भयभित बनाइरहन्छ सर्पहरू
बारम्बार आक्रमण गरिरहन्छन् मेरो मस्तिष्कमा
सर्पहरूबाट
सुरक्षित राख्न मेरा सपनाहरूलाई
तर म कदापि स्वीकार गर्दिन
सर्पहरूको अधीन
म कहिल्यै
कुनै प्रशस्ति गाउँदिन
सर्पहरूको ।
तनहुँ
