पुण्यप्रसाद खरेलजिन्दगी एक नाटक
सडक बनाउनेहरू !
सडक बनाउने नाटक गरौं
पुल–कल्भर्ट बनाउनेहरू !
पुल–कल्भर्ट बनाउने नाटक गरौं
योजना चलाउनेहरू !
भव्य शिलान्यास गरौं, भव्य उद्घाटन गरौं
योजना पुरा गरेको राम्रो नाटक गरौं
जिन्दगी नै एक नाटक हो
हामी सब मिलेर एक नाटक गरौं ।
आऊ शिक्षक साथीहरू ! प्राध्यापक मित्रहरू !
हामी हाम्रा विद्यालय–महाविद्यालयमा पढाए जस्तो गरौं
डाक्टर साहेपहरू ! इन्जिनियर साहेपहरू !
हामी आफ्नो आफ्नो कर्तव्य पालना गरे जस्तो गरौं
सेल्फी खिचौं, फोटो खिचाऔं
फेसबुकमा ’अपलोड’ गरौं ’स्टाटस’ लेखौं
अहा सयौं हजारौं ’लाइक’ आइहाल्छ ।
ए वृद्ध हजुरबा !
फिक्री नगर्नुहोस् अतिवृद्धताको
एक जोर बुट र एक जोर सुट लगाएर
तपाईं फुटबल खेलाडी भैदिन सक्नुहुन्छ
एउटा पहेंलो हेलमेट र पहेंलो ज्याकेट लगाएर
भूकम्पले अधकल्चो लडाएको
कङ्क्रीटको चट्टान पन्छाउन सक्नुहुन्छ
आखिर यो नाटकै त हो ।
ए रोगी पिण्डरोगी भाइ !
फिक्री नगर यो महारोगको
उपचारमा जान एम्बुलेन्स बोलाइसकेका छौ भने पनि
पर्ख !
एक छिन पर्ख !
त्यो पहेंलो कडा टोपी लगाएर, पहेंलो सर्ट पहिरेर
आफ्ना लाङ्ग्रीहरूका माझमा
तिमी मच्ची मच्चीकन
ती भूकम्पले लडाएका काफिला पन्छाउन सक्छौ
ती हेमानका चट्टान हटाउन सक्छौ
आखिर यो नाटकै त हो नि ।
त्यसकारण
ए संविधान बनाउनेहरू !
संविधान बनाए जस्तो गरौं
विरोध गर्नेहरू !
विरोध गरे जस्तो गरौं
सबै सबैले कुटे जस्तो पनि गरौं, रोए जस्तो पनि गरौं
’क्यावात् !’ भनौं
आखिर यो सब नाटकै त हो नि ।
साँच्चैको गर्नु नै छ भने
तलब बुझेको बेलामा साँच्चैको गरौंला
भ्रष्टाचार गर्ने बेलामा साँच्चैको गरौंला
खानै पर्छ भने
कमिसन खाँदा साँच्चैको खाऔंला
क्यै बात छैन
जिन्दगी एक नाटकै हो
हामी सब मिलेर नाटक गरौं ।
झापा
