लोक सुब्बाहाइकुको बथान
१.
मध्यरातमा
सूर्यबिनै उज्यालो,
यो मेरो ठाउँ !
२.
सूर्य सहित
या रहित, उज्यालो !
यो मेरो गाउँ !
३.
मनमा अनि
मस्तिष्कमा, उज्यालो !
यो मेरो ठाउँ !
४.
बाह्य अँध्यारो
मनभित्र उज्यालो,
यो मेरो गाउँ !
५.
आत्माहरूमा
उदाएको छ घाम !
यो मेरो ठाउँ !!
६.
ऐना अगाडि
मेरो बिरालो र म
बस्, हामी दुई !
७.
एक् अर्कालाई
हामी हेरी नै रह्यौं
ऐना अगाडि !
अन्त्यमा एउटा छोक
मेरो बिरालो
उस्ले मलाई चिन्यो,
उ हेरी रह्यो !
मलाई चिने झैँ गरि
बस्, उसले त
आफूलाई चिनेन !
आफूलाई चिनेन !
