प्रेम ओली ढकलपुरेखै के के भाको छ
बाउ काम छोडेर लखर लखर
ग्यास खोज्दै हिड्छन्
आमा पनि काम छोडेर
मट्टीतेल खोज्दै हिड्छिन्
साँझ दुबै जना खाली हात फर्कन्छन्
मट्टितेल नपाए पनि भटिृतेलले
दुबै टुन्न परेर एक आपस झर्कन्छन्
थाह छैन घरमा अचेल खै के भाको छ
न आफूले भात खा’को छु न भाइले पाको छ ।
आयो आयो भनेपछि
आमा ग्यालिन बोकी दौडिन्छिन्
बा सिलिन्डर बोकी दौडिन्छन्
जति जहाँ दौडे पनि
न ग्यास आउछ, न तेल पाउछ
बरु जर्किन भरी घरमा भट्टितेल आउँछ
बा आमा दुबै त्यही तेलमा रमाउँछन्
हामीलाई चाउ चाउ र चिउरा थमाउँछन्
घरमा न भात भान्सा भाको छ
न छोरोले टन्न भात खान पाको छ
खै के थाह, अचेल देशमा खै के भाको छ ।
बा ट्याक्सी चलाउँथे
आमा टेम्पो चलाउँथिन्
तर आजभोलि बेरोजगार भाका छन्
काम नभएर खाली हात आका छन्
हरेक दिन खाली हात फर्कन्छन्
खै ककसको रिसले
हामीसित झर्कन्छन्
घरमा न ग्यास आको छ
न मट्टीतेल आउँछ
तर यो देशल सजिलै भट्टितेल पाको छ
तर थाह छैन यो सरकारलाई पनि
अचेल खै के के भाको छ ।
दाङ, हाल : काठमाडौं
