कोमल भट्टरैछ कालो
जाली रहेछौ मन रैछ कालो
सद्प्रेमको बन्धन रैछ कालो ।
धुर्त्याइँले ग्रस्त भयौ छिमेकी
धोका दियौ चिन्तन रैछ कालो ।
सद्भाव राख्यौँ दिलमा सजायौँ
तिम्रो भने धड्कन रैछ कालो ।
पूरा गर्यौ तुच्छ अभीष्ट आफ्ना
स्वार्थन्ध छौ जोबन रैछ कालो ।
थाहा छ तिम्रा रटना अनेकौँ
देखावटी रोदन रैछ कालो ।
छर्लङ्गिए ती कपटी विचार
सम्बन्धको ओजन रैछ कालो ।
दुर्भाग्य ! तिम्रो मति बिग्रिएछ
देख्दैन क्यै लोचन रैछ कालो ।
धिक्कार लाग्यो छलको सहारा
दुर्वृत्तिको आँगन रैछ कालो ।
हेर्दा थियौ स्वच्छ सफेद आहा !
कोट्याउँदा मक्खन रैछ कालो ।
गर्छौं सफा बात सदैव हामी
तिम्रो झुटो गन्थन रैछ कालो ।
’राख्नेछु आफ्नो मुटु भित्र’ भन्थ्यौ
राख्छौ कहाँ आसन रैछ कालो ।
खप्थ्यौँ अनेकौँ अबगाल तिम्रा
ऐले बुझ्यौँ ताडन रैछ कालो ।
बोली छ यौटा व्यबहार अर्कै
फुस्ल्याउने गायन रैछ कालो ।
आयौ तिमी हर्ष भयो सबैमा
के जान्नु देशाटन रैछ कालो ।
छद्मी भयौ छैन खुलस्त केही
सास्ती भयो ऐंठन रैछ कालो ।
खाँटी कुरा बुझ्न कहाँ सक्यौँ र
नङ्ग्याउने वाञ्छन रैछ कालो ।
खोस्यौ सुखानन्द दिएर ताप
पोल्यो निकै आरन रैछ कालो
उत्कृष्टता छैन कुनै कुरामा
कर्तव्यको पालन रैछ कालो ।
राम्रो भनी हर्दम ठिक्क पार्यौ
सर्वाङ्गको वर्णन रैछ कालो ।
सौन्दर्यले लट्ठ भयौँ वृथामा
छक्याउने शोभन रैछ कालो ।
तिम्रो खुराफात लुकेन आज
थप्छौ अझै उल्झन रैछ कालो ।
खोज्यौँ सबैले सजिलो किनारा
बाटो भुल्यौँ वाहन रैछ कालो ।
तोड्यौ खुदै आज समस्त नाता
वाचा भयो लङ्घन रैछ कालो ।
आशा थियो हुन्छ प्रदीप्त दीप
निभ्दै गयो रोशन रैछ कालो ।
षड्यन्त्रले व्याप्त भयौ प्रशस्त
अङ्गार झैं जीवन रैछ कालो ।
सद्भावको फूल फुलेन कैले
के काम त्यो कानन रैछ कालो ।
रोयो सधैँ ‘कोमल’ चित्त साथी
सम्पूर्ण तिम्रोपन रैछ कालो ।
पुरानो नैकाप, काठमाडौँ
हाल : न्युयोर्क, अमेरिका
