लक्ष्मण नेवटियामेरो स्वनिर्मित पिँजडा र ‘म’
हो साँचो हराएको छ
त्यो पनि
मेरो स्वनिर्मित पिँजडाको {{read_more}}
जसभित्र मैले आफै
आफ्ना चाहना बन्दी बनाएको छु ।
पिँजडा बनाउने पनि मै
चाहनाहरूलाई बन्दी बनाएर
ताल्चा लाउने पनि मै
मेरो चाहना कैदी किन छन्
चिच्याउने पनि मै
अर्थात बोक्सी पनि मै
धामी पनि मै ।
त्यसैले अब म सबै
सनातनी मान्यताहरू भत्काएर
स्वतन्त्र चेतनाको सर्जक हुन चाहेर
मेरो दैनिकीमा यो प्रष्ट लेख्न उद्यत छु कि
सबै थोक म एक्लैले प्राप्त गर्ने
आफ्नो कुटिल स्वार्थका कारण नै
मेरो सोच स्वतन्त्र हुन सकेन
ढुकढुकी मेरो मुटुको नियन्त्रणमा रहेन
त्यसैले दोष कसैको होइन
मेरो आफ्नै हो
साँचो अर्थमा म स्वयं नै स्वयंको बन्दी हुँ ।
अविश्वासको राप र तापमा
भविष्यप्रतिका मेरा आकाँक्षाहरू,
मैंले स्याहारेका हुर्काएका
नवनेपालको प्रवेश द्वारमा
सजाइएका मेरा स्वर्णिम सपनाहरूलाई
मैंले नै आफ्नो स्वनिर्मित पिँजरामा
बन्दी बनाएको छु ।
अब म पछुतो गर्दै,
लागि परेको छु
सबै काला आँधीहरूको मुहान थुतेर
पिँजराको हराएको साँचो खोज्न र
स्वतन्त्र गर्न आफ्ना सपनाहरूलाई
उज्यालो पार्न आफ्ना आकांक्षाहरूलाई
स्वनिर्मित पिँजडाको ढोका खोलेर
मेरो भविष्यको क्षितिजमा
इन्द्रधनुष उदाउनलाई
उदासी मन आँगनमा
लालीगुराँश मुस्काउनलाई ।
विराटनगर
