विमल निभाकृपया उतै लगियोस्
गौतमबुद्ध नेपाल भूमिमा जन्मेकोमा छिमेकी भारतको चित्त एकरत्ति पनि बुझेको छैन । त्यसैले यस सम्बन्धमा बरोबर उपद्रव गरिरहन्छ । हालै एक चलनचल्तीको भारतीय टेलिभिजन च्यानल \’जीटिभी\’ले आफ्नो नवीन टेलिसिरियलमा बुद्ध भारतमा जन्मेको हो भनी निर्धक्कसँग देखायो । यो ताजा भारयीय कर्तुतले नेपाली युवाहरूलाई अत्यन्तै आक्रोशित बनाएको छ । यसको स्वाभाविक परिणामस्वरुप ठाउँ-ठाउँमा जुलुसादि भइरहेका छन् । भारतीय राजदूतावासमा कडा विरोधपत्र बुझाइएको छ । र यस्ता अन्य विरोधका कार्यक्रमहरू पनि स्वतः चलिरहेका छन् । तर यसमा म भन्छु- शान्त हुनोस्, भाइबहिनीहरू । किनभने बुद्ध परम शान्तिवादी थिए । त्यसैले बुद्ध जन्मेका देशको हामीले पनि सम्पूर्ण शान्तिकै आचरणको पालन गर्नुपर्छ । यही नीतिअनुरुप म विशिष्ट सम्बन्ध रहेको (भनिएको) भारत देशका भारतीय मित्रहरूलाई एक-दुई कुरा विलकुलै शान्तिपूर्वक कहन चाहन्छु ।
तपाईंहरूले गौतम बुद्धलाई जन्मसिद्ध भारतीय बनाउनुछ भने एउटा कार्य अनिवार्य ढंगले गर्नुपर्ने हुन्छ । मेरो भनाइको अभिप्राय के हो भने बुद्धलाई एकपटक फेरि यो धरामा जन्म लिन लगाउनोस् । अर्थात् गौतम बुद्धको पुनर्जन्म । यही एक मार्गमात्र बाँकी छ । यद्यपि बुद्ध धेरै वर्षअघि मोक्ष प्राप्त गरेर पुनर्जन्म-सुनर्जन्मको बन्धनबाट सर्वथा मुक्त भइसकेका छन् । त्यसकारण भारतका निम्ति यो उपाय पनि सरल छैन । एकदम विकराल समस्या भयो । तर योभन्दा पनि ठूलो समस्या के हो भने पुनर्जन्मको सिलसिलामा बुद्धले फेरि भारत छाडेर नेपालकै माटोमा जन्म लिए के गर्ने नि ? यो बुद्धको कुनै भरोसा छैन । पहिले पनि नेपालमा जन्मेर धोका दिइसकेकै हो । अब पनि दिँदैनन् भन्ने के ग्यारेन्टी छ ?
त्यसउसले मेरो छिमेकी भारतीय मित्रहरूसँग नम्र निवेदन के छ भने गौतम बुद्धलाई यतै नेपालमा छाड्नोस् । बरु यसको बदलामा नेपालबाट त्यस्तालाई सहज प्रकारले लैजानोस्, जसको आत्मा नै भारत जान खुबै लालायित छ । उदाहरणका लागि हाम्रा तीनदलीय ठूला नेता अथवा तीन ठूला दलका नेतालाई लिनोस् । मतलव कमरेड पुष्पकमल दाहाल प्रचण्ड, सुशील कोइराला, शेरबहादुर देउवा, कमरेड माधवकुमार नेपालहरू । सबै एकपछि अर्का गरेर दिल्ली दौड गरिरहेका छन् । कुन्नि के कारणले एकजना विचरा कमरेड झलनाथ खनाल छुटेका थिए । अब उनलाई पनि हेडक्वार्टर नयाँदिल्लीबाट सप्रेम \’मनमोहन सिंहको बुलावा\’ आएको छ । अतः बल्खुको प्रांगणबाट शीघ्र त्यसतर्फ प्रस्थान गर्नेछन् नै । मेरो हार्दिक बधाई !
(तीन दलका ठूला नेतालाई भारत लग्ने कार्यको सुचारुपूर्वक समाप्ति भइसकेपछि मधेसी मोर्चाका \’छुटभैया महन्थ ठाकुरहरू\’ त त्यसै पनि फोसामा उपलब्ध हुनेछ भन्ने अनुमान लगाउनु त्यति जटिल छैन ।)
यतिले पनि पुगेन भने यस्तै चरित्र र नियतले सुसम्पन्न केही स्वनामधन्य बुद्धिजीवीहरूलाई पनि तीनदले नेता सँगसँगै बलियोसँग नत्थी गरेर लग्न सकिन्छ । यिनीहरूलाई अविलम्ब त्यतै लगियोस् । यसै पनि यिनीहरू बराबर नयाँदिल्ली, मुम्बई, कोलकाता, चेन्नई, ब्यंगलोर, चण्डीगढ, हैदरावाद, जयपुर, वाराणसी, लखनउ, आगरा, पटना आदि गरिरहन्छन् । कहिले निजी त कहिले सार्वजनिक बहानामा । वस्तुतः यिनीहरू गोप्य निमन्त्रणामा सावधानीपूर्वक त्यता जाने गर्छन् । अब यो खुला विषय नभएकोले म बेसी के भनुँ ? यतिचाहिँ भन्छु- यता छँदा यिनीहरू पटक-पटक आआफ्ना रहस्यमयी फाइल बोकेर लैनचौरस्थित भारतीय राजदूतावासमा अथक धाइरहन्छन् । यिनीहरूलाई अत्यवधानका साथ त्यता जान दिउँ । कुनै डिस्टर्व नगरौं । किनभने यही यिनीहरूका मुख्य कार्य हो । यसदेखि बाहेक हामीकहाँ भारत नलगी नभएको अन्य प्रशस्त जीवात्माहरू मौजुद छन् । जस्तो- पेरोलमा रहेका पत्रकार, प्रोफेसर, संस्कृतविद, कवि, प्रशासक, कलाकार, व्यापारी, खेलाडी, डाक्टर, वकिल, समाजसेवी, उद्योगपति, शिक्षक, गायक, विद्यार्थी, न्यायाधीश, इन्जिनियर इत्यादि । कृपया नियीहरू सबैलाई एकमुष्ट रूपमा उतै भारतमा लगियोस् ।
नेपालमा यिनीहरूका कुनै आवश्यकता छैन । अग्रिम जयहिन्द ।
गौतम बुद्धजस्तै संसारको सबभन्दा उच्च शिखर माउन्ट एभरेष्ट पनि नेपालमा रहेकोले छिमेकी भारतको मन भयानक ढंगले दुखेको छ । \’मेरा भारत महान\’को अन्तरमनको यावत संरचना नै यस्तै रहेको छ । संवेदनाले परिपूर्ण । फलस्वरुप बेला-कुबेला दुःखिरहन्छ । के गर्न सकिन्छ ? त्यसैले समय-समयमा आफ्नो देशको नक्सामा माउन्ट एभरेष्टलाई सामेल गरिरहन्छ । यही सन्दर्भमा मलाई आफ्नो स्कुल बेलाको सम्झना भइरहेको छ । हामीलाई यस्तै नक्सा भएको भूगोल पढाइन्थ्यो । त्यसबखत पनि स्थानीय स्तरमा यसको चर्काे विरोध नभएको होइन । अहिले पनि भइनै रहेको छ । किनभने छिमेकी भारत यस्तो \’नक्सा गोलमाल\’को खेल खेलेर थाकेको छैन । त्यसैले हाम्रो विरोध पनि अनवरत प्रकारले चालु नै छ । तर अहिले आएर मलाई के लाग्न थालेको छ भने यो विरोधको कुनै खाँचो छैन । मेरो भन्नु के हो भने माउन्ट एभरेष्ट त यता शानले खडा नै छ ।
कम्तीमा भारतलाई नक्सामा त देखाउन दिनोस् । त्यो नक्साको माउन्ट एभरेष्टले छिमेकी देशको हृदय गदगद हुन्छ भने हामीलाई के फरक पर्छ ? वास्तवमा नक्सामा माउन्ट एभरेष्टलाई देखाउनु भारतको बाध्यता हो । किनभने यो नक्सामा मात्रै देखाउन सकिन्छ । साँच्चिकै बोकेर उता लैजान मुस्किल छ । यस्तो गर्न सकिएको भए अहिलेसम्म भारतले गरिसक्थ्यो । जस्तो सीमास्तम्भको मामलामा धारावाहिक रूपले गरिरहेको छ । अथवा सुस्ता र कालापानीकै कुरा गर्नाेस् । माउन्ट एभरेष्टको कुरा अर्कै हो । यसलाई जुरुक्क उचालेर सीमापारि भारतमा कसरी लैजाने ? एउटा सरल एवं सुगम बाटो भने छ । मेरो तात्पर्य के हो भने विगतमा गरिएको \’महाकाली सन्धि\’को शैलीमा \’माउन्ट एभरेष्ट सन्धि\’ गरे के हुन्छ ? यसका लागि कमरेड खड्गप्रसाद शर्मा ओलीलाई सदेह साक्षी राख्न बिर्सनु हुँदैन । उनीसँग आवश्यक- अनावश्यक परामर्श पनि गर्नुपर्ने हुन्छ । कमरेड ओली महाकाली सन्धि एक्सपर्ट हुन् ।
गौतम बुद्धले भारतमा नजन्मेर के ऐतिहासिक गल्ती गरेका हुन् ? र माउन्ट एभरेष्ट नेपालमा उपस्थित रहेकोले यो प्रकृतिको भौगोलिक भुल हो ? यस सम्बन्धमा भारतको जवाहरलाल नेहरू युनिभर्सिटीबाट डाक्टरेट गरी आएका कमरेड डा. बाबुराम भट्टराईजस्ता प्रकाण्ड विद्वानहरूलाई भारतकै सम्पूर्ण स्पोन्सरसिपमा गहन अध्ययन-अनुसन्धानका लागि सादर निमन्त्रणा गरे हुन्छ ।
डल्लु, काठमाडौं
