कलानिधि दाहालहामी माग्ने
बाबु माग्ने, आमा माग्ने, छोराछोरी माग्ने,
दिनचाहिँ कसले दिने सबैजना माग्ने ।
कोही बटुका थाप्दै, कोही पटुका थाप्दै,
दिए उसको गुणगान गाउने, नदिए हिँड्ने सराप्दै ।
मन्दिर जाने भगवानसँग माग्ने,
भगवानले नदिए भक्तजनसँग माग्ने ।
सयपचास दिए भक्तजनलाई जुस खुवाउने,
एक दुई रुप्पे दिए बङ्गारा खुस्काउने ।
सदनमा जाने दाँत ङिच्याएर माग्ने,
नदिए बाहिरै चिच्याएर माग्ने ।
सके करोडपति बन्न पैसा माग्ने,
नसके पत्नीको पति बन्ने दुवैजना माग्ने ।
खानलाई होटल जाने ढुक्ने,
चिनेकाले देखे भने टेबुलमुनी लुक्ने ।
नुहाउनलाई साबु माग्ने, जिन्दगी त्यसै टर्ने,
अरुको भकारी रित्याउने आफ्नो भकारी भर्ने ।
पशुपति जाने माग्ने, दक्षिणकाली जाने माग्ने,
चन्दा माग्ने, अनुदान माग्ने जे मिल्छ उही माग्ने,
कसले भन्छ बाटामा पैसा मागेको सुहाएन नि,
अब एक दुई रुप्पेको लागि अफिस खोल्नुपनि त भएन नि ।
डब्लु.एच.ओ. ए.डि.बी र धनी देशहरू छँदैछन् दिने,
सरकारले माग्न हुने हामीले चाहिँ किन नहुने ?
सके तिमी पनि माग नसके मलाई देऊ,
उधारो देऊ मेरो घरव्यवहार चलाइदेऊ ।
अब एकदुई रुप्पे उठाउने, घर बनाउने
दाता बस्छन् डेरा सरी आफू भाडा लगाउने ।
गेरु वस्त्र ओढ्या छैन कसले जोगी भन्छ ?
जो जो माग्दै हिँड्छ उही ठूलो बन्छ ।
दिए भने हात्तीहात्ती,
नदिए उधारो माग्ने ।
बीस माग्दा पन्ध्र दिए भने
पाँच चाहिँ बाँकी रह्यो भन्ने ।
हामी मागेरै अब संसार थर्काउने
दातालाई थर्काउने, आफ्नो भुँडी चर्काउने,
माग्न थालौँ अब बसी, जति सकौँला,
हरेराम जपौँला, घरको तला थपौँला ।
चारघरे, नुवाकोट
